Vive le camino! Aflevering 5.
Gisteren in al mijn euforie vergeten dat er nog dertien lastige kilometers volgden na het meer. Achteraf bleek dat alweer een les in nederigheid. Pas om 19 uur het dorp bereikt, douchen, drinken, eten en slapen.
De gîte communale van La-Salvetat-sur-Agout was ondergebracht in een donjon, opgericht in 1633 samen met de nabijgelegen 22 meter diepe waterput. Een unieke ervaring voor een luttele 10 euro.
De stad ademt charmante ridderlijkheid, middeleeuws avontuur en frisse zurigheid (de Languedoc blijft de wijnstreek bij uitstek) uit. Het vernieuwde centrale stadsplein werd volgens een plakkaat vorige week ingehuldigd. Net gemist. In de oergezellige herberg van een uiterst aimabel uitbaterskoppel droop de passie af van de salades en vleesgerechten met lokale insteek.
In tegenstelling tot gisteren kon men vandaag gelukkig wel van een overgangsetappe spreken. Om half negen vertrokken en al om half twee ('s middags, jawel) bestemming bereikt. Rustig de tijd dus voor een wasje en plasje. En om mezelf eindelijk wat rust te gunnen.
Reactie plaatsen
Reacties