Dag 41

Vive le camino! Aflevering 41.

Timing.

Ik zit op de trein van Burgos naar León en twijfel nog altijd of ik er wel goed aan deed de trein te nemen. Misschien ligt daarbuiten toch een waardevol inzicht op mij te wachten. Na vier minuten ebben de laatste twijfels weg als ik naar het voorbijrazende landschap staar. Drie woorden: meer van hetzelfde.

Een minuut later krijg ik een mail van de uitgever, een antwoord op mijn stiekeme vraag of ze wat ziet in een verhaal van een beginnend schrijver die als pelgrim dichter bij Gogh wil komen. Het antwoord is ook een vraag: of er een markt voor bestaat.

Ook interessant is het feit dat de toegewezen genummerde zitplaats me letterlijk met mijn rug tegen de muur zet en tegen de treinrichting in.

Helemaal interessant wordt het als ik alle tekens over dat stuk tussen Burgos en León (van het jezelf daar vinden tot die mail daar krijgen met mijn rug tegen de muur) naast elkaar leg.

Schuilt in die symboliek een inzicht? Moet ik nadenken over mijn toekomst als schrijver? Hou ik het beter bij die ene worp met De dwarsligger en focus ik me voortaan (nog!) meer op de 'belangrijke' dingen in het leven: relatie en werk?

En of het stuk tussen Burgos en Léon dus meditatief is! Zelfs vanop de trein.

Uitgerekend gisteren vernam ik bovendien dat Atheneum Hoboken nog aan mij denkt voor komend schooljaar. Alweer een onbetwistbaar teken, namelijk één van vertrouwen van mijn directie, dat ik met veel dankbaarheid omhels.

Einstein zei ooit dat de tijd alleen maar bestaat omdat anders alles tegelijk zou gebeuren. De voorbije twee dagen kwamen nochtans opvallend veel signalen samen op mijn pad.