Dag 30

Vive le camino! Aflevering 30.

Vanaf de start van de Vuelta op de Col du Somport geraakte ik hoe langer hoe meer ingesloten in het peloton. Zowel op de weg als daarbuiten.

Het moet wel gezegd, de ruime slaapzaal in de herberg in Jacca was bijzonder functioneel ingedeeld. Navelhoge blokken van twee bedden gescheiden door een tafeltje, zo afgeschermd van andere blokken. Dus logischerwijze heeft iedereen een eigen blok zolang de herberg niet meer dan halfvol is.

Gisteren zat de kleine herberg tjokvol. Zestien pelgrims opeengepakt in twee kamers met stapelbedden. Toch had ik een goede nacht. Met dank aan een voldoende groot bed en mijn oordopjes, ondertussen dagelijkse kost. 's Morgens werd ik verbaasd als laatste wakker in een lege kamer. Te leeg, want mijn slaapzakzakje bleek verdwenen. Ik maakte al snel de vergelijking tussen deze nieuwe vrienden en dat volkje op Ringlandfestival met een de-wereld-is-van-iedereen-dus-ook-mijn-fiets-en-slaapzakzakje-mentaliteit.

Te snel, want uiteraard ging het om een misverstand. Dat gebeurt als je in een kleine kamer zit opgepropt en iedereen voor zonsopgang wil vertrekken.

Dankzij superbenen en -schouders die dag heb ik mijn slaapzakzakje terug én mijn allereerste ritoverwinning beet. Hoe me dat gelukt is, dat verdient een uitgebreid verslag morgen.