Dag 7

Vive le camino! Aflevering 7.

Boissezon. De perfecte uitvalsbasis om halverwege de middag, als de zon al urenlang moordend toeslaat, de poorten van het mythische Castres open te beuken (dat laatste kan ik ook geijld hebben). Een stad bezongen vol lof en bewierookt door op één na alle reizigers die mijn pad kruisten. Een stoutmoedige troubadour declameerde dat de inwoners er zo verdorven zijn dat ze een onvervalste Decathlon hebben opgetrokken, als levende getuige van de waarheid van hun heersende decadentie. Met daarin opgeslagen een fabelachtige winkelwaarde (nul straatwaarde) aan misleidende tenten, slaapzakken en EHBO-koffers voor elke pelgrim die er ook maar aan denkt zijn reis te staken en zich onder hen te vestigen.

Perfecte uitvalsbasis ook al vanwege het verblijf. Een pracht van een gîte, zeg gerust hotel, afgehuurd voor mij alleen voor 18 euro. Dit dankzij een geslaagde mix van tactisch vernuft (de drie meelopers van gisteren lieten in hun kaarten kijken en zijn doorgelopen tot Castres) en noodgedwongen stoppen.

De rest van de middag, avond en nacht gisteren in bed doorgebracht met koortsverschijnselen zoals misselijkheid, hoofd- en spierpijn. Stralend als een gloeilamp in dekens gewikkeld om de koude rillingen te dempen, en willen maar niet kunnen slapen. Net zoals eergisteren eigenlijk. Uitputting, zonneslag, hoogteverschillen of ontoereikend voedingspatroon? Ja, ja, ja, ja.

Al was ook dat laatste gisteren eerder noodgedwongen. Een dorpje waar sowieso al niks te verkrijgen is, en toch nog minder op zondag, leg dat maar eens uit. Behalve in de kleine épicerie, tot 13 uur open (gelukkig die dag vertrokken om 5u30), waar ik niets beters kon krijgen dan een blik ravioli en een blik linzen. Wat die vele - heerlijke -pizza's van de afgelopen dagen natuurlijk nooit goedpraat.

Voor de rit naar Castres vandaag gaf men 16 km aan 5u45 effectief wandelen. Dat zijn beduidend meer uren geworden. Een helse rit, op het ongezonde af, die zonder de steun van mijn nieuwe sponsor Dafalgan Forte niet mogelijk was geweest.

Gelukkig staat er morgen - wonder boven wonder - een rustdag op het programma.